Są różne sposoby rozwiązywania sporów dotyczących kodeksu pracy. Są to trybunały administracyjne i uproszczone sądy w ramach samego systemu sądowego.
Kodeks pracy ma na celu promowanie pełnego przepływu handlu, chroniąc go przed szkodami i uszczerbkiem spowodowanym przez spory i niepokoje przemysłowe. Zachęca również do polubownego rozwiązywania sporów zbiorowych wynikających z różnic w zakresie płac, godzin i innych warunków pracy.
Możesz bezpłatnie wnieść pozew
Możesz wnieść pozew przeciwko swojemu pracodawcy do sądu pracy. Jest to bezpłatne i nie wymaga żadnych opłat. Musisz jednak mieć świadomość, że przygotowanie pozwu może zająć trochę czasu, więc jeśli uważasz, że masz sprawę, powinieneś jak najszybciej poszukać pomocy prawnej.
Możesz również uzyskać prywatne prawo do pozwania, które pozwala Ci pozwać pracodawcę samodzielnie lub jako grupa z innymi pracownikami, którzy mają podobne skargi. Ten rodzaj pozwu może być dość skomplikowany, więc powinieneś poszukać prawnika specjalizującego się w prawie pracy, który pomoże ci w tej dziedzinie. Alternatywnie możesz otrzymać PAGA, czyli 18-letnie prawo, które pozwala Ci pozwać pracodawcę w imieniu grupy pracowników bez konieczności certyfikacji klasy. Sąd pracy może zająć się tymi sprawami, ale powinieneś poszukać porady prawnej, gdy tylko uznasz, że masz sprawę.
Występowanie jest bezpłatne
Sąd pracy jest sądem cywilnym, który ma specjalną jurysdykcję do rozpatrywania sporów pracowniczych, takich jak związki zawodowe, strajki i lokauty, automatyczne niesprawiedliwe zwolnienia, duże redukcje zatrudnienia i nieuczciwe praktyki pracownicze. Jego członkowie są mianowani przez Ministra Pracy na podstawie rekomendacji prywatnych pracodawców, organizacji i organizacji pracowniczych. Prezydium Trybunału składa się z przewodniczącego i 5 wiceprzewodniczących. Pozostali członkowie zwyczajni są nominowani przez prywatnych i publicznych pracodawców, stowarzyszenia i organizacje pracownicze.
Postępowanie przed sądem pracy rozpoczyna się od złożenia pisemnej skargi. Sekretariat sądu pracy wysyła kopię skargi do pozwanego, prosząc o przedstawienie obrony i wyznaczając termin spotkania wstępnego w ciągu 3 tygodni. Jeśli nie zostanie złożona obrona, sprawa zostanie przekazana do arbitrażu. Trybunały arbitrażowe mogą być powoływane przez obie strony, ale zazwyczaj zasiada w nich przewodniczący lub jeden z wiceprzewodniczących wraz z dwoma lub większą liczbą arbitrów.
Bezpłatne korzystanie z pomocy obrońcy
Sąd pracy jest specjalnym sądem cywilnym, który rozpatruje spory związane z prawem pracy, najczęściej pomiędzy pracodawcami i pracownikami. Często dotyczą one negocjacji zbiorowych, związków zawodowych, strajków lub lokautów, zwolnień na dużą skalę, nieuczciwych praktyk pracowniczych itp.
W praktyce proces składania sprawy w sądzie pracy jest dość prosty i łatwy. Po złożeniu skargi przez powoda (stronę, która składa pozew), należy wezwać pozwanego i dać mu możliwość obrony.
Sąd pracy zazwyczaj przeprowadza przesłuchanie „pojednawcze” lub „Urteil” w ciągu 3 tygodni od złożenia pozwu, aby rozstrzygnąć sprawę bez konieczności przeprowadzania pełnej rozprawy sądowej. Celem przesłuchania pojednawczego jest próba osiągnięcia porozumienia na warunkach, które będą korzystne dla obu stron. Przesłuchanie pojednawcze pomaga również przyspieszyć postępowanie i zminimalizować koszty. Ponadto możliwe jest uzyskanie rekomendacji sądu pracy, która może posłużyć jako wskazówka do zawarcia ugody.
Otrzymanie decyzji jest bezpłatne
W sądzie pracy powód i pozwany mogą wnieść przeciwko sobie pozew. Sąd pracy prowadzi również postępowania pojednawcze, które mają na celu rozstrzygnięcie sporu bez rozprawy sądowej.
Sąd pracy ma swobodę w podejmowaniu decyzji, ale aby funkcjonować prawidłowo, musi być w stanie podjąć świadomą decyzję. Musi też być w stanie chronić prawa wszystkich, którzy się przed nim pojawiają, a nie tylko tych, których interesy są najważniejsze.
Tego lata Sąd Najwyższy wydał kilka ważnych spraw pracowniczych, które prawdopodobnie będą miały duży wpływ na miejsca pracy w całym kraju. W jednej ze spraw grupa konserwatywna twierdziła, że publiczne związki zawodowe naruszają prawa pracowników wynikające z Pierwszej Poprawki, zmuszając ich do wnoszenia opłat za prawo do umieszczania insygniów związkowych na ubraniach i sprzęcie. Oczekuje się, że sprawa ta stanie się przełomowym momentem dla ruchu na rzecz praw pracowniczych.
