W szachach król jest centralnym elementem, który musi być chroniony za wszelką cenę. Bez niego gra jest skończona!
W przypadku króla istnieją cztery główne role, które odgrywa. Są to: atak, obrona i pat. Każda rola ma swoją unikalną taktykę i strategię.
Rola króla
Na jakim polu stoi król w szachach? W porównaniu z królową i gawronem król ma ograniczoną rolę w grze.
Podczas otwarcia i gry środkowej rola króla jest głównie defensywna. Nie posiada on dużej siły, ale jest przydatny w grze końcowej, kiedy wymienia się pionki.
Ruch króla jest ograniczony przez zasady szachowe, dlatego należy być ostrożnym przy poruszaniu tą figurą. Król może poruszyć się tylko o jeden kwadrat i nigdy nie może wejść na pole, które jest atakowane przez pionek przeciwnika.
Król jest również podatny na warunek zwany „szach” – jeśli pionek przeciwnika zagrozi zdobyciem króla, król zostanie „w szachu”. Jest to potężny ruch, który może zmusić przeciwnika do podjęcia bardzo trudnej decyzji. Król może uciec z szacha na kilka sposobów, ale te ruchy wymagają specjalnej uwagi. Najlepszym sposobem na wydostanie się spod szacha jest zazwyczaj schwytanie zagrażającej figury lub odsunięcie jej od króla.
Atak króla
Król stoi na tak zwanym „polu królewskim”, czyli na środku szachownicy. Jest najwyższym elementem zestawu szachowego i zawsze jest chroniony przez jeden lub więcej swoich pionów.
W szachach król może poruszać się tylko o jeden kwadrat w danym czasie i może to robić tylko w dowolnym kierunku, jeśli ten kwadrat nie jest atakowany przez wrogi pion. Jeśli wroga figura atakuje króla, jest on w szachu i król musi wydostać się z szachu, przechodząc na wolny plac lub blokując atak inną figurą.
Król nie może poruszyć się na plac, który jest atakowany przez wrogą figurę, ponieważ byłby to ruch nielegalny i narażałby się na niebezpieczeństwo. Jeśli nie uda mu się wyjść z szachownicy, jest w szachu i gra się kończy.
Obrona króla
Na jakim polu stoi król?
Prawdopodobnie najbardziej pomijanym aspektem szachów jest obrona króla. Amatorzy zwykle poświęcają jej tylko połowę uwagi, albo irracjonalnie denerwują się na własnego króla, albo całkowicie ją ignorują, przechodząc do ataku.
Obrona króla jest również jedną z najważniejszych części każdej gry szachowej. Jest to kluczowa część gry, ponieważ decyduje o sukcesie w grze końcowej.
Luźna formacja pionków wokół króla to zaproszenie dla przeciwnika do ataku. W przeszłości takie ataki były bardzo częste, ale dziś nie są już tak popularne.
Z pozornie ciasnej pozycji czarne wykorzystują zbicia pionków i tematyczne manewry pionkami, by stworzyć potężne ataki na białego króla. Poświęcenie i błyskotliwe, niespodziewane ruchy są częste w tym ekscytującym otwarciu – ale trzeba dobrze zrozumieć jego zawiłości, aby zmiażdżyć przeciwnika!
Stalemat króla
Stalemat ma miejsce, gdy gracz nie może wykonać żadnego legalnego ruchu. Jest to rzadka sytuacja w szachach.
Stalemat może się również zdarzyć w niektórych pozycjach końcowych, gdy przeciwnik ma dużo materiału. W takich przypadkach może to być bardzo przydatna taktyka, pozwalająca uratować przegraną pozycję.
W szachach pat to pozycja, w której jeden z graczy nie może wykonać ruchu, ale jego król nie jest w szachu. Gra kończy się remisem, a gracze otrzymują po pół punktu.
Pat jest zwykle wynikiem nieostrożnej gry szachisty. Nieczęsto zdarza się, by początkujący szachista wykorzystał go do zremisowania partii, ale jest kilka godnych uwagi partii, w których arcymistrzowie to zrobili.
Najbardziej godny uwagi przykład patowej sytuacji miał miejsce w 124. posunięciu meczu o mistrzostwo świata między Wiktorem Korchnojem a Anatolijem Karpowem. Była to najdłuższa partia w meczu Mistrzostw Świata przed 2014 rokiem. W tym przypadku żaden z graczy nie zainicjował remisu.
